Sinds mijn vriend en echtgenoot Henny halverwege 2008 op vijftigjarige leeftijd een beroerte kreeg – die er niet uitzag als een beroerte – en na maanden bleek dat hij naast dit infarct eerder al ongemerkt een herseninfarct had doorgemaakt, ben ik op zoek naar antwoorden op vele vragen. Wat is er gebeurd? Hoe is het gebeurd? Waar halen we hulp en ondersteuning? Wat kan nog wel? Wat lukt niet meer? Is er revalidatie voor hem? Wanneer is hem het eerste infarct overkomen? Hoe kunnen we omgaan met zijn chronische vermoeidheid? Hoe kunnen we opnieuw leren leven? Hoe kun je als partner omgaan met je eigen verdriet. Hoe moet je als partner zelf verder? Hoe ga je om met schuldgevoel, met verwarrende gedachten over je relatie? Hoe kunnen we familie en vrienden vertellen over de blijvende veranderingen in ons leven. Hoe gaan je kinderen ermee om? En nog heel veel andere vragen. Ook al zie je niets aan hem, hij is door de onzichtbare gevolgen van het infarct zwaar beperkt. Tijdens een lange periode van zoeken stuitten we daardoor bijna vanzelfsprekend op veel weerstand, tegenwerking en onbegrip. Over dit onderwerp wilde ik meer weten en erover schrijven om wat wij hebben meegemaakt te kunnen delen, kennis en informatie te kunnen uitwisselen. Wij zijn immers niet de enigen die dit overkomt. Veel lotgenoten maar ook professionals in de zorg rond niet-aangeboren hersenletsel bezoeken deze site. Mijn ervaringen uit de dagelijkse praktijk schrijf ik op in de reeks Uit het Dagboek van een Onbestorven Weduwe. Wekelijks publiceer ik een aflevering. In deze zeer korte verhalen komen de mooie en minder mooie ervaringen aan bod. De zoektocht naar antwoorden op alle vragen komt nooit ten einde. Dit blog wil een combinatie zijn van notities van eigen ervaringen, ervaringen van anderen, tips, artikelen etc.
Jet van Swieten – nahverborgenkopzorgen@gmail.com
www.nahverborgenkopzorgen.nl
